برچسب مدل نیم بوت های 2015

مدل بوت 2015,مدل چکمه دخترانه,جدیدترین مدل بوت و نیم بوت دخترانه 2015 94,مدل چکمه های 2015,شیک ترین مدل چکمه,مدل بوت و نیم بوت,جدیدترین مدل بوت,مدل نیم بوت های 2015,مدل نیم بوت های دخترانه

جدیدترین مدل بوت و نیم بوت دخترانه 2015 94 مدل چکمه دخترانه

توصیه‌هایی برای خانم‌ها در انتخاب کفش مناسب‌ترین مدل بوت برای خانم‌ها کفشی است که حداکثر ۲/۵ سانتیمتر پاشنه داشته باشد و پنجه آن هم پهن باشد. همان طور که گفته شد،‌به ویژه در استفاده طولانی مدت کفش‌های فاقد این ویژگی‌ها مشکلات متعدد اورتوپدی در پاهای شما ایجاد می‌شود. در اصل کفش‌های پاشنه بلند و با پنجه‌های تیز باعث توزیع غیریکنواخت وزن بر روی پاها شده و شکل طبیعی پا را از بین می‌برند. شاید باور کردنی نباشد اما ارتفاع پاشنه کفش اثر چشمگیری بر روی فشارهای وارده بر روی قاعده انگشتان پا دارد. حتی حدود یک سانتیمتر افزایش در ارتفاع پاشنه کفش می‌تواند فشار وارد شده به برجستگی‌های قاعده انگشتان در کف پا را تا حدود ۲ برابر افزایش دهد. از طرف دیگر برخی از خانم‌ها تمایل دارند که برای کوچک‌تر جلوه دادن پاهای خود از کفش‌های کوچک‌تر استفاده کنند. این تحت فشار قرار دادن اجباری پاها نیز با عوارض نامطلوبی در درازمدت همراه خواهد بود و بسیاری از مفاصل متعدد پاها را دچار آسیب‌های جبران‌ناپذیر می‌کند. ● کفش‌هایی برای داخل خانه سعی کنید در خانه یا کفش نپوشید یا از کفش‌های راحت و روباز مثل سندل‌ها و دم‌پایی ابری استفاده کنید. در این شرایط که معمولا خطر چندانی پاها را تهدید نمی‌کنند نیازی به اثر محافظتی کفش‌ها نیست و می‌توان اجازه داد که پاها بدون مزاحمت کفش‌ها به راحتی حرکت کنند. البته این توصیه‌ها استثناء‌ هم دارند. مثلا همه پزشکان متفق‌القول هستند که مبتلایان به دیابت یا بیماری‌های رشته‌های عصبی که به علت از بین رفتن حس پاها در خطر بالایی از آسیب به پاها قرار دارند باید حتی در خانه هم از کفش یا پوشش‌های مناسب پاها استفاده کنند. در این موارد، کفش به عنوان محافظ عمل می‌کند تا از بروز آسیب ناخواسته به پاهای بی‌حس بیمار جلوگیری شود. این بیماران به علت عدم وجود حس درد متوجه آسیب پاهای خود نمی‌شوند و تکرار این آسیب‌ها می‌تواند به خطرات جدی و جبران‌ناپذیری همچون عفونت و زخم پاها منجر شود. از آنجا که روند ترمیم زخم‌ها در این بیماران بسیار به کندی صورت می‌گیرد این بیماران باید به هر شکل ممکن از بروز این آسیب‌ها پیشگیری کنند که استفاده همیشگی از کفش یکی از بهترین اقدامات است. اما از طرف دیگر، یک کفش تنگ خود می‌تواند یکی از مهم‌ترین عوامل بروز صدمه و آسیب به پاهای این بیماران باشد. به همین دلیل توجه و دقت در انتخاب یک کفش مناسب در مورد این بیماران نسبت به بقیه افراد از اهمیت بیشتری برخوردار است. این بیماران به هیچ عنوان نباید از کفش‌های تنگ یا گشاد استفاده کنند چون عوارض بسیار ناگوار و جبران‌ناپذیری برای آنها در برخواهد داشت. یک کفش تنگ ممکن است به زخمی منجر شود که در این بیماران می‌تواند در انتها به قطع پای بیمار منجر شود. در ضمن به این بیماران توصیه می‌شود که حداقل روزی یک یا دو بار کفش‌های خود را کاملا از نظر هرگونه آسیب یا جسم خارجی کنترل کنند. همین کنترل در مورد پاهای بیمار نیز باید صورت گیرد. در صورتی که هر گونه آسیب و یا تغییر شکل نامناسبی در کفش دیده شد باید هر چه سریع‌تر نسبت به تعویض آن اقدام کنند. در صورت بروز زخم، تاول، سیاه‌شدگی و هر علامت دیگری در پاها، افراد دیابتی‌ و دیگر مبتلایان به بیماری‌های رشته‌های عصبی باید هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنند. ● کفش‌های شغلی در مشاغل خاص ممکن است کفش‌های خاصی نیز مورد استفاده قرار بگیرند.

جدیدترین مدل بوت, شیک ترین مدل چکمه, مدل بوت 2015, مدل بوت و نیم بوت, مدل چکمه دخترانه, مدل چکمه های 2015, مدل نیم بوت های 2015, مدل نیم بوت های دخترانه

جدیدترین مدل بوت و نیم بوت دخترانه ۲۰۱۵ – ۹۴

جدیترین مدل بوت های دخترانه

توصیه‌هایی برای خانم‌ها در انتخاب کفش
مناسب‌ترین مدل بوت برای خانم‌ها کفشی است که حداکثر ۲/۵ سانتیمتر پاشنه داشته باشد و پنجه آن هم پهن باشد. همان طور که گفته شد،‌به ویژه در استفاده طولانی مدت کفش‌های فاقد این ویژگی‌ها مشکلات متعدد اورتوپدی در پاهای شما ایجاد می‌شود.
در اصل کفش‌های پاشنه بلند و با پنجه‌های تیز باعث توزیع غیریکنواخت وزن بر روی پاها شده و شکل طبیعی پا را از بین می‌برند. شاید باور کردنی نباشد اما ارتفاع پاشنه کفش اثر چشمگیری بر روی فشارهای وارده بر روی قاعده انگشتان پا دارد. حتی حدود یک سانتیمتر افزایش در ارتفاع پاشنه کفش می‌تواند فشار وارد شده به برجستگی‌های قاعده انگشتان در کف پا را تا حدود ۲ برابر افزایش دهد. از طرف دیگر برخی از خانم‌ها تمایل دارند که برای کوچک‌تر جلوه دادن پاهای خود از کفش‌های کوچک‌تر استفاده کنند. این تحت فشار قرار دادن اجباری پاها نیز با عوارض نامطلوبی در درازمدت همراه خواهد بود و بسیاری از مفاصل متعدد پاها را دچار آسیب‌های جبران‌ناپذیر می‌کند.
● کفش‌هایی برای داخل خانه
سعی کنید در خانه یا کفش نپوشید یا از کفش‌های راحت و روباز مثل سندل‌ها و دم‌پایی ابری استفاده کنید. در این شرایط که معمولا خطر چندانی پاها را تهدید نمی‌کنند نیازی به اثر محافظتی کفش‌ها نیست و می‌توان اجازه داد که پاها بدون مزاحمت کفش‌ها به راحتی حرکت کنند. البته این توصیه‌ها استثناء‌ هم دارند.
مثلا همه پزشکان متفق‌القول هستند که مبتلایان به دیابت یا بیماری‌های رشته‌های عصبی که به علت از بین رفتن حس پاها در خطر بالایی از آسیب به پاها قرار دارند باید حتی در خانه هم از کفش یا پوشش‌های مناسب پاها استفاده کنند. در این موارد، کفش به عنوان محافظ عمل می‌کند تا از بروز آسیب ناخواسته به پاهای بی‌حس بیمار جلوگیری شود. این بیماران به علت عدم وجود حس درد متوجه آسیب پاهای خود نمی‌شوند و تکرار این آسیب‌ها می‌تواند به خطرات جدی و جبران‌ناپذیری همچون عفونت و زخم پاها منجر شود. از آنجا که روند ترمیم زخم‌ها در این بیماران بسیار به کندی صورت می‌گیرد این بیماران باید به هر شکل ممکن از بروز این آسیب‌ها پیشگیری کنند که استفاده همیشگی از کفش یکی از بهترین اقدامات است.
اما از طرف دیگر، یک کفش تنگ خود می‌تواند یکی از مهم‌ترین عوامل بروز صدمه و آسیب به پاهای این بیماران باشد. به همین دلیل توجه و دقت در انتخاب یک کفش مناسب در مورد این بیماران نسبت به بقیه افراد از اهمیت بیشتری برخوردار است. این بیماران به هیچ عنوان نباید از کفش‌های تنگ یا گشاد استفاده کنند چون عوارض بسیار ناگوار و جبران‌ناپذیری برای آنها در برخواهد داشت. یک کفش تنگ ممکن است به زخمی منجر شود که در این بیماران می‌تواند در انتها به قطع پای بیمار منجر شود. در ضمن به این بیماران توصیه می‌شود که حداقل روزی یک یا دو بار کفش‌های خود را کاملا از نظر هرگونه آسیب یا جسم خارجی کنترل کنند. همین کنترل در مورد پاهای بیمار نیز باید صورت گیرد. در صورتی که هر گونه آسیب و یا تغییر شکل نامناسبی در کفش دیده شد باید هر چه سریع‌تر نسبت به تعویض آن اقدام کنند.
در صورت بروز زخم، تاول، سیاه‌شدگی و هر علامت دیگری در پاها، افراد دیابتی‌ و دیگر مبتلایان به بیماری‌های رشته‌های عصبی باید هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنند.
● کفش‌های شغلی
در مشاغل خاص ممکن است کفش‌های خاصی نیز مورد استفاده قرار بگیرند.

به طور مثال در مشاغلی که با احتمال سقوط ابزارآلات و یا اجسام سنگینی همراه هستند ممکن است از کفش‌هایی استفاده شود که از چرم‌های بسیار ضخیم و کلفت ساخته شده‌اند و انعطاف‌پذیری بسیار اندکی دارند. اگر چه راه رفتن با این کفش‌ها به علت کم بودن انعطاف‌ آنها بسیار سخت است اما روش‌ بسیار خوبی برای محافظت از آسیب پاها هستند.
استفاده از جوراب‌های نرم در این کفش‌های سفت و خشن می‌تواند تا حدودی راحتی بیشتری را برای مصرف کننده فراهم کند. در مورد هر شغلی باید برحسب شرایط خاص آن شغل کفش مناسب را انتخاب کرد. به طور مثال در مشاغلی که با شعله‌های آتش در تماس هستند استفاده از کفش‌هایی که مثل کتانی از جنس پارچه هستند یا بخش‌هایی از آنها از پلاستیک ساخته شده‌اند می‌توانند خطرناک و نامناسب باشند.

پس حتما در هنگام کار سعی کنید کفشی متناسب با شرایط شغلی خود انتخاب کنید تا خطرات کمتری پاهای شما را تهدید کنند.
● کفش‌های بچه‌گانه
بچه‌ها معمولا تا زمانی که به راه می‌افتند (معمولا بین ۱۲ تا ۱۵ ماهگی) نیاز به کفش ندارند. تا این زمان فقط جوراب‌ برای محافظت از پای کودک کافی است تا هم آن را از آسیب‌های جزئی محافظت کند و هم آن را گرم نگه دارد. اما به محض به راه افتادن کودک باید به فکر کفش‌های مناسب برای او باشید چرا که راه رفتن کودکان در اوایل راه رفتنی بی‌احتیاط و بی‌مبالات است و احتمال صدمه دیدن پاهای این کودکان نوپا بسیار زیاد است.
داشتن یک کفش مناسب در این موارد می‌تواند یک وسیله اطمینان هم برای والدین و هم برای خود کودک و نیز وسیله‌ای بسیار ارزشمند برای پیشگیری از آسیب‌های غیرمترقبه به پاها باشد. در ضمن فرصت خوبی را فراهم می‌کند که کودک به تدریج با پوشیدن کفش نیز آشنایی پیدا کند و به تدریج خودش پوشیدن کفش را یاد بگیرد. زمانی که به فروشگاه‌های کفش‌ بچه‌گانه مراجعه می‌کنید معمولا طیف وسیعی از کفش‌های رنگارنگ و قشنگ در سایزهای مختلف پیش روی شما قرار می‌گیرد. برای همین معمولا خریداری کردن کفش برای بچه‌ها خیلی بیشتر از خریدن یک کفش برای پدر و مادر او طول می‌کشد. به هر حال باید حوصله به خرج بدهید. سعی نکنید اگر از کفشی به هر دلیل (چه از نظر زیبایی و چه از نظر قیمت) خوشتان آمده است، به هر شکل ممکن پای کودک را در آن جا بدهید.
همان اصولی که در مورد هماهنگی اندازه کفش و پا در مورد بزرگسالان گفتیم در مورد کودکان هم صادق است و شاید به مراتب مهم‌تر هم باشد. کفش‌های کودکان باید نرم، سبک و انعطاف‌پذیر باشد. در غیر این صورت تمایل کودک به پوشیدن کفش کم می‌شود. در ضمن پنجه کفش باید به اندازه کافی جا داشته باشد تا اجازه رشد به پای در حال رشد کودک داده شود. به طور معمول توصیه می‌شود که در جلوی کفش باید حدود یک بندانگشت جای خالی وجود داشته باشد تا برای ۳ تا ۶ ماه آتی‌ جای کافی برای رشد پای کودک وجود داشته باشد.
پس اگر کفشی که برای کودکتان تهیه می‌کنید کاملا به نوک پنجه پای او می‌چسبد کفش مناسبی نیست چون در ماه‌های آتی و طی روند رشد سریع کودک نوک انگشتان او آسیب خواهد دید. همیشه در تهیه کفش برای بچه‌ها باید به فکر رشد سریع پای کودک باشید و کفشی تهیه کنید که تا حدودی جا برای رشد کودک می‌گذارد.
از طرف دیگر اگر کفشی که می‌خرید بیش از حد گشاد باشد و در پای کودک لق بزند، احتمال پیچ‌خوردگی‌ها و آسیب‌های مچ پا را در فرزند شما افزایش می‌دهد. بسیاری از والدین کفش‌های بزرگی برای کودکان خود تهیه می‌کنند تا برای مدت‌ها جای رشد داشته باشد و برای چندین ماه از خریدن کفش نو راحت باشند. اما این کار به قیمت افزایش احتمال پیچ‌خوردگی و آسیب پاهای کودکشان تمام می‌شود. اگر می‌بینید که کودک شما به کرات کفش‌هایش را در می‌آورد و تمایلی به استفاده از آنها ندارد، شک کنید که شاید این کفش‌ها او را آزار می‌دهند. حتما باید کفش کودک خود را به طور دوره‌ای و هر چند وقت یک بار کنترل کنید. هر زمانی که احساس می‌کنید به علت رشد کودک، کفش‌هایش تنگ شده‌اند، برای وی کفش‌های مناسب جدیدی تهیه کنید و اصراری به استفاده از کفش‌های قدیمی نداشته باشید.
● کفش‌های طبی
اما گونه دیگری از کفش‌ها، کفش‌های طبی هستند.

اگر واقعا به استفاده از این کفش‌ها نیاز دارید انتخاب آنها را باید به متخصص اورتوپدی خود بسپارید. انواع کفش‌های طبی بسیار گسترده‌اند و هر کدام از آنها برای اختلال و ناهنجاری خاصی طراحی شده‌اند و بنابراین فقط پزشک شماست که می‌تواند مناسب‌ترین آنها را برای شما انتخاب کند. اختلالات متعددی در پاها وجود دارند که به استفاده از کفش‌های طبی خاص نیاز دارند.
از اختلالات مادرزادی پاها گرفته تا استعداد به در رفتگی‌های مکرر مچ پا‌، همگی با استفاده از کفش‌های مناسب طبی تا حدودی قابل ترمیم و بهبودی هستند اما به شرطی که از کفش مناسب استفاده شود. به طور مثال،‌ برخی از افرادی که دچار شل‌شدگی مفصل مچ پا هستند به کرات دچار در رفتگی مفصل مچ پا می‌شوند.

این افراد به طور غیرعادی از چکمه استفاده می‌کنند تا ثبات مچ پای آنها بیشتر شود. اگر چه این کار ممکن است مفید باشد اما بسیاری از پزشکان معتقدند چکمه‌های معمولی هیچ‌گونه افزایشی در محافظت از پا ایجاد نمی‌کنند. به عقیده پزشکان کفش‌های طبی مخصوصی برای این بیماران مناسب‌تر و منطقی‌تر هستند.
● کفش‌های ورزشی
کفش‌های ورزشی در واقع انواع مختلف دارند و هر ورزشی بستگی به ویژگی‌های خود نیاز به نوع به‌خصوصی از کفش‌ها دارد. اما در سال‌های اخیر بعضا این کفش‌ها جنبه زینتی هم پیدا کرده‌اند و بسیاری از دخترها و پسرهای جوان هم به طور روزمره از آنها استفاده می‌کنند. شاید فکر کنید که کفش‌های ورزشی بیشتر مورد مصرف آقایان هستند. اما جالب اینجاست که آمارها نظری مخالف دارند. طی سال‌های اخیر تعداد خریداران زن از مردان بیشتر بوده است چرا که در واقع علاقه زنان به شرکت در ورزش‌های مردانه‌تر افزایش یافته است. در مورد کفش‌های ورزشی ۲ اصل مهم حتما باید رعایت شوند که عبارتند از: راحتی وامنیت.
در ضمن باید توجه داشت که در انتخاب کفش ورزشی هم مثل کفش‌های عادی بین زن و مرد تفاوت قائل شد. در اصل نمی‌توان گفت که یک کفش ورزشی زنانه همان کفش ورزشی مردانه کوچک است. خصوصیات جسمانی پای زنان با مردان کاملا متفاوت است که این امر نشان می‌دهد باید ساختار کفش‌های ورزشی آنها هم با یکدیگر متفاوت باشد.
متاسفانه این امر در ورزش‌های روزمره ما چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد. توصیه‌های کلی ما همیشه بر این است که انتخاب کفش ورزشی مناسب باید بر اساس رشته ورزشی شما صورت گیرد. در مورد رشته‌های ورزشی درگیر با دویدن، کفش مناسب کفشی است که جهت جلوگیری از شکستگی‌های ناشی از خستگی استخوان‌ها طراحی شده است. در مورد رشته‌های توپی هم کفشی مناسب است که مانع از پیچ‌خوردگی‌ها بشود. یک کفش ورزشی مناسب باید پاشنه محکمی داشته باشد، در قسمت‌ میانی کف پا استقامت خوبی داشته باشد و در ضمن قوام آن در سمت داخل سفت‌تر باشد. بهتر است کفش‌های دارای بالشتک‌ محافظه ضربه را انتخاب کنید و کفش شما به شکلی باشد که از قسمت پنجه خم شود نه از قسمت وسط کفش. پاشنه کفش هم نباید تحرک زیادی داشته باشد.
▪‌ هرگز کفش‌های جدید خود را برای مسابقه نپوشید.
▪ از درون و بیرون کفش را چرب کنید تا موجب دوام کفش شود و بتوانید آن را برای مدت طولانی نگه دارید.
▪ در گذشته فوتبالیست‌ها دو جفت کفش داشتند که یکی برای زمین چمن بود و دیگری برای زمین‌های سفت. با پیدایش استوک‌های پیچی، یک جفت کفش برای هر دو منظور فوق کافی است.